Η αποασυλοποίηση των χρόνιων νοσηλευομένων στα ψυχιατρικά νοσοκομεία και η ταυτόχρονη ανάπτυξη κοινοτικών δομών ψυχικής υγείας αναδείχθηκαν ως κεντρικοί στόχοι των παρεμβάσεων, βάσει των αρχών της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης. Η μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων του ατόμου και η ελαχιστοποίηση των αρνητικών συνεπειών της χρονιότητας και του ιδρυματισμού αποτέλεσαν τους βασικούς άξονες αυτής της προσπάθειας. Η εξατομικευμένη προσέγγιση μέσω της εφαρμογής ατομικού θεραπευτικού προγράμματος με την ταυτόχρονη αξιολόγηση της πορείας και των ατομικών αναγκών των ασθενών που διαμένουν σε στεγαστικές δομές ψυχιατρικής φροντίδας αποτελούν βασική προϋπόθεση για την επίτευξη των θεραπευτικών αποκαταστασιακών στόχων, τη διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και της συνέχειας στη φροντίδα. Το άρθρο ολοκληρώνεται με την υποβολή σκέψεων και προτάσεων σε συνάρτηση με τις σύγχρονες προσεγγίσεις στην κοινωνική ψυχιατρική που απαιτούνται να ληφθούν υπόψιν για να καταστήσουν το ατομικό θεραπευτικό πρόγραμμα αποτελεσματικότερο και να το αναδείξουν ως ένα ισχυρό εργαλείο που βοηθά τους θεραπευτές να αντλήσουν ικανοποίηση & ευχαρίστηση από τη δουλειά τους βοηθώντας τους ασθενείς να γίνουν ενεργά μέλη μιας δημοκρατικής κοινωνίας.

Λέξεις ευρετηρίου: Ατομικό θεραπευτικό πρόγραμμα, ψυχοκοινωνική αποκατάσταση, μέθοδος ενίσχυσης συμπεριφοράς, συνέχεια στη φροντίδα.

Δ. Παπαδόπουλος, Σ. Στυλιανίδης (σελίδα 165) - Πλήρες άρθρο