Η σύγχρονη Ελληνική Ψυχιατρική διαμορφώθηκε κατά τον 19ο αιώνα, σε σημαντικό βαθμό από τη συμβολή και τα κείμενα γιατρών Ελληνικής καταγωγής που εκπαιδεύτηκαν ή (και) εργάστηκαν σε Πανεπιστήμια ή Ιατρικά Κέντρα του Εξωτερικού. Εκεί δέχτηκαν την επίδραση της σύγχρονής τους Ευρωπαϊκής ιατρικής, καθώς και, μεταβολισμένη, την επίδραση της Αρχαίας Ελληνικής ιατρικής και φιλοσοφικής παράδοσης, με τη μορφή αντιδανείου, μια που το αρχικό δάνειο ήταν ο γνωσιακός εμπλουτισμός της Δύσης με τον ιατροφιλοσοφικό στοχασμό της Ελληνικής Αρχαιότητας. Ο στοχασμός αυτός μεταφέρθηκε στη Δύση από Έλληνες διανοούμενους που μετανάστευσαν εκεί, κυρίως μετά την κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Είναι ενδιαφέρον ότι η μυθική φυσιογνωμία της Ελληνικής Επανάστασης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, είχε μια παρόμοια αντίληψη για τη μεταφορά γνώσης από την Ελλάδα προς την Εσπερία. Ιδού το σχετικό κείμενο : «Οι σπουδασμένοικαι μέρος των εμπόρων εσκόρπισαν εις την Ευρώπην και οι διαβασμένοι με την σοφίαν των προγόνων εφώτισαν τους αλλοεθνείς».

 Γ.Ν. Χριστοδούλου, Δ.Ν. Πλουμπίδης, Α. Καράβατος (σελίδα 191) - Πλήρες άρθρο