Στο διεθνές σύστημα ταξινόμησης νόσων ICD-10 συνδυάζονται και αναμιγνύονται δύο αντιτιθέμενες αρχές: η αθεωρητική προσέγγιση, που είναι απαραίτητη για τη φυσική ταξινόμηση, και αποτελεί δέσμευση στη νοσολογία. Η εφαρμογή αυτών των αρχών απαιτεί διπλή πιστοποίηση. Tο πρώτο στάδιο θα πρέπει να είναι η αφηγηματικά λεπτομερής συνδρομική πιστοποίηση με αναγνώριση του ψυχωτικού επιπέδου των διαταραχών. Όσον αφορά στο δεύτερο στάδιο, η πιστοποίηση πρέπει να είναι νοσολογική, βάσει της πλήρους κλινικής ανάλυσης, η οποία συνήθως δεν είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί παράλληλα. Το ICD-10, που με ειδικό τρόπο επέφερε νοσολογική βεβαιότητα, μπορεί να παραμείνει η φυσική θεμελίωση της νοσολογικής πιστοποίησης. Η εφαρμογή της συνδρομικής πιστοποίησης σε ένα πρώτο στάδιο θα επιτρέψει να εξετάζονταν νοσολογικά χαρακτηριστικά κάθε συνδρόμου στο δεύτερο στάδιο και να διευρυνθούν οι κατάλογοι των κριτηρίων στιςδιαφορετικές ομάδες διαταραχών. Μια τέτοια πρόταση ανοίγει την προοπτική για μεταγενέστερες αναθεωρήσεις του ICD και επιτρέπει να κατευθύνουμε τις προσπάθειές μας και τις προσπάθειες των επαγγελματιών σε ένα κοινό κανάλι, στο οποίο οι στατιστικοί στόχοι δεν θα εφαρμόζονταν εις βάρος των ερευνητικών.

Λέξεις ευρετηρίου: ICD-10, ICD-11, συνδρομική προσέγγιση.

A.S. Tiganov, Yu.S. Savenko (σελίδα 172) 

Πλήρες άρθρο σε pdf (Αγγλικά)